Ба Шумо Наҷотдиҳанда лозим аст!
Ӯ БА ШУМО ШОДӢ, ОСОИШТАГӢ ВА МАҚСАДИ ҲАЁТРО АТО ХОҲАД КАРД.
Китоби Муқаддас мегӯяд: «Зеро ки Худо ҷаҳонро чунон дӯст дошт, ки Писари ягонаи Худро дод, то ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, талаф нашавад, балки ҳаёти ҷовидонӣ ёбад». (Инҷили Юҳанно, боби 3, ояти 16)
Исо гуфт: «Ман омадаам, то ки онҳо ҳаёт ёбанд ва онро бо фаровонӣ дошта бошанд». (Инҷили Юҳанно, боби 10, ояти 10)
Аммо як мушкилот вуҷуд дорад:
1. Худо шуморо дӯст медорад ва барои зиндагии шумо нақшае дорад.
2. Ҳар як шахс бар зидди Худо гуноҳ кардааст ва бинобар ин бо Ӯ буда наметавонад.
Ҳамаи корҳои бади, ки мо гуфтем, кардаем ва ҳатто фикр кардем, Китоби Муқаддас «гуноҳ» меномад. Китоби Муқаддас мегӯяд: «чунки ҳама гуноҳ карда аз ҷалоли Худо маҳрум шудаанд». (Румиён боби 3, ояти 23)
Гуноҳ ба марг мебарад. Ин марг ҷисмонӣ нест, он ҷудоии рӯҳонӣ аз Худост. (Румиён боби 6 ояти 23)
Аммо хабари хуш ҳаст!
Исо дар ҷои мо мурд, то ки мо то абад бо Худо дар осмон зиндагӣ кунем. «Лекин Худо муҳаббати Худро нисбат ба мо бо ҳамин исбот мекунад, киҳангоме ки ҳанӯз гунаҳкор будем, Масеҳ барои мо Мо ба воситаи марги қурбонии Масеҳ бахшида шудаем». (Нома ба Румиён боби 5, ояти 8)
Аммо марги Ӯ ин охир нест! Ӯ аз мурдагон эҳьё шуд ва ҳоло зинда аст! «Масеҳ барои гуноҳҳои мо мурд, чунон ки Навиштаҳо пешгӯӣ карда буданд; ки Ӯ дафн карда шуд ва дар рӯзи сеюм эҳьё шуд, чунон ки Навиштаҳо пешгӯӣ карда буданд». (Нома ба Қӯринтиён, боби 15, оятҳои 3-4)
Исо ягона роҳ ба сӯи Худост! «Исо ба ӯ мегӯяд: Ман роҳ, ростӣ ва ҳаёт ҳастам. Танҳо ба воситаи Ман кас метавонад назди Падар биёяд». (Инҷили Юҳанно, боби 14, ояти 6)
3. Худо Писари Худро фиристод, то барои гуноҳҳои шумо бимирад!
4. Китоби Муқаддас мегӯяд, ки шумо метавонед тавассути имон ба Исо наҷот ёбед.
Шумо ба воситаи имон - наҷот ёфтед - ки by аз меҳрубонии бузурги Ӯ мебошад! Ва на барои хизматҳои шумо - ин атои Худост, на барои амал, пас набояд касе аз ин фахр кунад! (Эфсӯсиён, боби 2, оятҳои 8-9)
Наҷот раҳоӣ аз ҷазои гуноҳ аст. Имон маънои боварӣ дорад, ки танҳо Исо метавонад шуморо наҷот диҳад. Омадан ба ҷамъомад ё аъмоли нек наметавонад Ҳаёти ҷовидонӣро ба мо бидиҳад ба ҷуз имон ба Исои Масеҳ чизе кӯмак намекунад.
Оё чизе ҳаст, ки шуморо аз бовар кардан ба Исо бозмедорад? Дар акси ҳол, мо шуморо даъват мекунем, ки худи ҳозир дуо гӯед ва дар бораи қарори худ ба Худо хабар диҳед!
«Худоё, ман медонам, ки гунаҳкорам. Ман ба ҳеҷ ваҷҳ сазовори биҳишт шуда наметавонам. Барои гуноххои кардаам бахшиш мепурсам. Ман боварӣ дорам, ки Исо барои гуноҳҳои ман мурд, ҷазои маро гирифт ва эҳё шуд. Ман боварӣ дорам, ки танҳо Исо, на ҳеҷ кас ё чизи дигаре, Наҷотдиҳандаи ман аст. Ташаккур барои бахшиши гуноҳҳо ва атои ҳаёти ҷовидонӣ. Омин".