1 O‘sha paytlarda Baladon o‘g‘li, Bobil shohi Marduxbaladon shoh Hizqiyoga maktublaru hadyalar jo‘natdi. U Hizqiyoning xastalanib, keyin sog‘ayganini eshitgandi.
2 Hizqiyo elchilarni ko‘rib xursand bo‘ldi. Xazinasidagi bor narsa — omborlardagi hamma qimmatbaho ashyolarini, oltinni, kumushni, xushbo‘y hidli ziravorlarni va moylarni, butun qurol–yarog‘ omborini ularga ko‘rsatdi. Hizqiyoning saroyidayu o‘z shohligida ularga ko‘rsatmagan hech narsasi qolmadi.
3 Ishayo payg‘ambar shoh Hizqiyoning huzuriga kelib: — Bu odamlar qayerdan kelibdi? Senga nimalar dedi? — deb so‘radi. — Uzoq bir yurtdan, Bobildan mening huzurimga kelibdilar, — deb javob berdi Hizqiyo.
4 — Ular saroyingda nimalarni ko‘rdi? — dedi Ishayo. — Saroyimdagi hamma narsani ko‘rdilar. Xazinalardan men ularga ko‘rsatmagan hech narsa qolmadi, — deya javob berdi Hizqiyo.
5 Shunda Ishayo aytdi: — Endi Sarvari Olamning so‘ziga quloq sol.
6 Egamiz aytmoqdaki: “Bir kun kelib, saroyingdagi hamma narsa, ota–bobolaringning bugungacha to‘plab qoldirganlari Bobilga tashib ketiladi. Hech narsa qolmaydi.
7 Sening pushti–kamaringdan bo‘lgan o‘g‘illaringdan ba’zilari ham olib ketiladi. Ular Bobil shohining saroyida bichilgan qullar bo‘lib xizmat qiladi.”
8 Hizqiyo Ishayoga: — Egamiz sen orqali aytgan so‘zlar yaxshi ekan, — dedi–da, ichida: “Umrim oxirigacha tinch, xotirjam yashar ekanman”, deb o‘yladi.
Boblar: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66