Ваҳй 15 Боб

1 Сипас, дар осмон аломати бузургу аҷоиби дигаре дидам: ҳафт фаришта бо ҳафт балои охирин. Ин ҳафт бало охирин буданд, чунки бо онон ғазаби Худо анҷом меёбад.

2 Инак, чизеро мисли баҳри шишагин дидам, ки бо оташ омехта буд. Дар назди он баҳр касоне меистоданд, ки ба ҳайвони ваҳшию ҳайкалаш ва рақами номи вай муқобилат нишон дода, ғолиб омада буданд. Онҳо дар дастонашон асбоби мусиқии торие доштанд, ки Худо дода буд

3 ва суруди хизматгузори Худо – Мусо ва Барраро мехонданд: «Бузург ва аҷибанд корҳои Ту, эй Худованд, Худои Тавоно! Роҳҳои Ту инсофу ростӣ ҳастанд, эй Шоҳи халқҳо!

4 Кист, ки аз Ту, Худованд натарсад, Ва номи Туро бузург надорад?! Зеро танҳо Ту пок ҳастӣ! Ҳамаи халқҳо ба парастиши Ту хоҳанд омад, Зеро росткориҳои Ту ошкор шудаанд!»

5 Сипас, дидам, ки дар осмон маъбад, яъне хаймаи аҳду паймон кушода аст.

6 Аз маъбад ҳафт фаришта бо ҳафт бало баромаданд. Онҳо либоси тозаву дурахшони катонӣ пӯшида буданд ва дар қафаси синаашон камарбанди тилло баста буд.

7 Яке аз он чор махлуқи зинда ба ҳафт фаришта ҳафт косаи тилло дод. Косаҳо аз ғазаби Худо, ки то абад зинда аст, пур буданд.

8 Маъбад аз дуд пур шуд. Ин нишонаи он буд, ки бузургиву қуввати Худо дар он ҷо ҳузур дошт. Ва то даме ки ҳафт балои ҳафт фаришта пурра ба амал наояд, касе ба он дохил шуда наметавонист.

Бобҳо: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22