(Дәуіттің жыры. Оның Яһуда еліндегі иен далада жүрген кезі туралы.)
1 Уа, Ием, Сен сиынатын Құдайымсың, Таң сәріден мен Саған бет бұрамын, Сусыз жердемін кеуіп, құлазыған, Жан-тәніммен Сені аңсап сағынам.
2 Киелі тұрағыңда аяныңды көрдім, Құдірет пен ұлылығыңды байқадым.
3 Өмірден де артық берік — мейірімің, Ауызым Өзіңді мадақтай берсін,
4 Өмір бойы бір Сені мадақтаймын, Атыңды атап қолымды жаямын.
5 Өйткені жіліктің майлы басынан Гөрі Өзіңнен мол ләззат табамын, Шаттық үнмен Саған мақтау айтамын.
6 Төсекке жатып Сені еске аламын, Түні бойы Сен жайлы ойланамын.
7 Өйткені Өзің менің қолдаушымсың, «Қанатыңның аясында» шаттанамын.
8 Жаным тығыз байланыста Сенімен, Мені демейсің құдіретті қолыңмен.
9 Ал көзімді құртпақшы арамзалар Тозақтың түбіне түсетін болар,
10 Семсердің күшімен олар қырылар, Өліктері шибөріге жем болар.
11 Уа, Құдай, патша Өзіңе шаттанады, Саған бағышталғандар мақтау айтады, Ал өтірікші ауыздар жабылады.
Тараулар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150