1 Ijrochilar rahbariga. “Qayg‘u–alam” kuyiga aytilgan. Dovud qasidasi.
2 Ahmoqlar o‘z ko‘nglida: “Xudo yo‘q”, deydi. Ular buzuqlardir, qilmishi jirkanch ishlardir, Yaxshilik qiluvchi biron zot yo‘qdir.
3 “Idrokli biron zot bormikan? Bormikan Menga yuz burgan”, deya Insonga Xudo osmondan boqar.
4 Hammasi yo‘ldan ozgan, birday buzilgan, Yaxshilik qiluvchi bir kimsa yo‘qdir, Hatto bironta ham yo‘q!
5 Ular idroksiz, badkirdor, Xalqimni bir luqma nonday yeb yuboradi, Hech qachon Xudoga sajda qilmaydi.
6 Ana, bosayotir ularni qattiq vahima, Bunaqasini ilgari ko‘rmagan ular. Xudo sochib tashlar g‘animlaringning suyaklarini. Axir, Xudo rad etgan ularni! Shu bois, ey Isroil, sen ularni sharmanda qilgansan.
7 Eh, Quddusdan Isroilga najot kelsaydi! Xudo O‘z xalqini yana farovonlikka erishtirsa, Yoqub nasli shod bo‘lgay, Isroil sevingay!
Boblar: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150